Teringatkan Pak Yazed

Jam sudah pukul 2 pagi, saya masih sukar untuk melelapkan mata. Sekitar pukul 12 tengah malam tadi saya menyiapkan beberapa perkara asas Blog seorang rakan. Hinggalah pukul 1.30 pagi. Letih juga dan saya memadamkan laptop terus baring. Tetapi mata tak boleh nak tidur. Dalam mengelamun itu saya teringatkan Pak Yazed, penceramah dan pejuang veteran. Pelbagai scene berputar mengingatkan saya kepada beliau.

Saya mula mengenali beliau melalui kaset ceramah yang dipinjamkan oleh rakan sekelas sewaktu saya di tingkatan 4. Apabila saya berhijrah dari kampung ke Kuala Lumpur 4 tahun selepas itu, perkara pertama yang saya usahakan ialah mencari di mana letaknya rumah Pak Yazed yang katanya ada dianjurkan kelas pengajian setiap pagi Ahad.

Alhamdulillah, dapat juga saya menemui lokasinya iaitu berhampiran dengan Masjid Jamek Kg Bharu, KL. Sejak itu setiap pagi Ahad saya akan turut serta menghadiri kuliah di rumah Pak Yazed walaupun beberapa bulan pertama saya di KL saya tinggal di Kepong.

Selepas saya sudah pandai ‘bertatih’ di KL, saya mendapat rakan dan mula menyewa bilik di Kg Bharu. Sejak itu saya makin mudah untuk ke kuliah di tambah pula sudah mula mempunyai sahabat-sahabat usrah. Bila pihak tempat saya bekerja menyediakan surau yang agak selesa, saya dan beberapa orang rakan memulakan kuliah tengahari di surau. Antara penceramah yang saya masukkan untuk slot ceramah ialah Pak Yazed.

Ceramah Pak Yazed mudah sahaja dan kadang-kadang berulang-ulang. Bagaimanapun disebabkan usia beliau, ceramah-ceramahnya sentiasa mendapat sambutan malah teguran-tegurannya pun boleh di terima sebagai nasihat seorang ayah atau datuk. Di situlah bermulanya Pak Yazed mengenali saya. Bagaimanapun beliau memanggil saya sebagai ‘Asri’ walaupun beberapa kali saya membetulkan nama saya. Tak apalah.

Saya masih ingat antara isi kuliah yang digemarinya ialah menyebut mengenai tali leher. Katanya dalam kitab lama ada disebutkan ‘harammm orang lelaki memakai tali leherrrrr’, bacanya pun gaya ustaz pondok. Tapi anak-anak, tali leher tu bukan ‘neck tie’ yang kamu pakai tu. Neck Tie tu kalau besar sampai boleh buat sejadah pun tak pa. Tapi tali leher yang dimaksudkan dalam kitab ialah rantai leher! Tu yang kena mengaji tu…, katanya sambil disambut oleh ketawa hadirin.

Pernah Pak Yazed uzur disebabkan beliau dilanggar oleh Mat Rempit masa buka pintu kereta untuk ke kuliah. Kejadian yang berlaku berhadapan rumahnya menyebabkan beliau terpaksa mendapat rawatan di hospital dan lama terpaksa bergerak menggunakan kerusi roda. Bila sampai gilirannya berkuliah di pejabat saya, dia tetap mahu datang menunaikan tanggungjawab berkuliah walaupun uzur. Waktu saya menyambutnya di lobby pejabat, saya ada menunjukkan simpati kepada beliau kerana bersusah-susah datang juga walaupun uzur. Kata Pak Yazed, alahhh S.M. Salim pun boleh menyanyi atas kerusi roda, takkan lah ustaz tak boleh ceramah atas kerusi roda?

Pak Yazed juga gigih mengumpul dana bagi menyiapkan sebuah bangunan yang akan menempatkan kediaman orang-orang tua, anak yatim dan pusat kuliah. Bangunan tersebut telah pun siap dan saya bersama beberapa sahabat surau pejabat sempat di bawa melawat tingkat demi tingkat oleh Pak Yazed sewaktu kami menghantar sumbangan barangan dapur ke situ.

Dalam diam rupanya sudah lebih setahun saya tidak berjumpa Pak Yazed kerana telah menamatkan perkhidmatan. Kata sahabat di pejabat saya dulu, kuliah di surau sudah tidak ada lagi. Ada banyak kekangan. Sedih saya mendengar berita itu.

Apapun antara yang masih saya ingat ialah Pak Yazed tidak akan pernah lupa sebelum menamatkan kuliahnya akan menyebut nama saya sebagai ‘Asri’ yang membawa begitu banyak sumbangan kakitangan Bank Industri untuk di sampaikan kepada Al Ikhwan, pusat tarbiyyah yang dibangunkan oleh Pak Yazed di Datuk Keramat. Walaupun saya hanya terlibat mengumpul dan menyerahkannya kepada Al Ikhwan, tetapi ingatan dan sebutan Pak Yazed tersebut begitu mengharukan.

Ya…Isnin ini saya akan minta bantuan Pendi untuk mendapatkan khabar Pak Yazed.